"Πηγή έμπνευσης..."

Δήμητρας Α. Κούκουρα, "Πηγή έμπνευσης..."*

Η εκφώνηση του επικήδειου λόγου κατά την εξόδιο ακολουθία του Δημοσθένη Κουσκούκη από την Καθηγήτρια του Τμήματος Θεολογίας του Α.Π.Θ.

"Σήμερα ο Δημοσθένης μας μεταβαίνει εκ του θανάτου εις την Ζωήν. Η φωνή του τις τελευταίες αυτές μέρες ήταν κρυστάλλινη και η σκέψη του διαυγής και νηφάλια. Ήταν συνταρακτικά τα όσα άκουσα να μου λέγει: πέρασα μεγάλη δοκιμασία. Πόνους φρικτούς. Ο Χριστός και οι άγιοί του είναι διαρκώς κοντά μου, του βλέπω. Τώρα έχω αληθινή πίστη!

Πανήγυρις Ι. Ν. Ζωοδόχου Πηγής
Αγ. Αθανάσιος Θεσ/νίκης, 2015

Και με τον τρόπο αυτό το μαρτύριο από τους φρικτούς πόνους της αδυσώπητης ασθένειας οδήγησε τον Δημοσθένη στην αδιάψευστη μαρτυρία της πίστεως στον Σταυρωμένο και Αναστημένο Ιησού. 

Ο Δημοσθένης είχε πολλά τάλαντα που ο ίδιος τα πολλαπλασίασε με την ευχή και την φροντίδα της μητέρας του, των γονέων της μητέρας του, του θείου του π. Γερβασίου και του μακαριστού επιχωρίου Μητροπολίτου κυρού Αποστόλου, που διέκρινε τα χαρίσματα του και σε νεαρή ηλικία τον πρόκρινε πατρικώς για ένα υπεύθυνο δημόσιο λειτούργημα. Έκτοτε ο αμοιβαίος σεβασμός, η εμπιστοσύνη και η ισορροπία ανάμεσα στην γραφειοκρατία και την πνευματική οικοδομή χαρακτήρισε τη μακροχρόνια συνεργασία του Επισκόπου με τον κατ' εξοχήν έμπιστο συνεργάτη του, τον Γραμματέα του Δημοσθένη.

Η ανύσταχτη μέριμνα του π. Γερβασίου με τη δική του συνεργία χάραξε εν πολλοίς ένα μακροχρόνιο πρόγραμμα σπουδών με στόχο τη διακονία της Εκκλησίας: στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, απ' όπου πήρε το αντίστοιχο Πτυχίο, με αποκορύφωμα το Διδακτορικό Δίπλωμα. Έτσι, αναδείχτηκε ο μοναδικός Γραμματέας Ιεράς Μηροπόλεως της Εκκλησίας της Ελλάδος διδάκτορας με ειδίκευση στην Εκκλησιαστική Διοίκηση.

Ανάλογες ήταν και οι σπουδές του στη Βυζαντινή Μουσική, που τον κατέστησαν διδάσκαλο της πατρώας τέχνης στο Πολυάνειο Ωδείο της Μητροπόλεως Κιλκίς και Διευθυντή στο παράρτημά του στον Άγιο Αθανάσιο.

Όσοι αντίκρυζαν τον Δημοσθένη έβλεπαν ένα πλατύ χαμόγελο, ένα φωτεινό βλέμμα, μια πρόσχαρη και συγχρόνως σοβαρή όψη, έναν χαρούμενο νέον άνθρωπο που κάποτε-κάποτε άφηνε να φανούν οι σκιές από ψυχοφθόρες εξωτερικές πιέσεις. Και όσοι συναναστρέφονταν μαζί του διέκριναν την επαγγελματική του συνέπεια, την προσήνεια και ευγένεια του πρόσχαρου χαρακτήρα του, την ποιμαντική του εγρήγορση, τη διδακτική του ικανότητα, τη φιλομάθειά του.

Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση
στον Ι. Μ. Ν. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος
Κιλκίς, 2016

Ο Δημοσθένης ήταν πολυτάλαντος, πολυσχιδής, κοινωνικός και φιλικός με πολλούς ανθρώπους, και συχρόνως, κοινωνικός και αγαπητός. 

Σήμερα, όλοι εμείς που ήρθαμε να ψάλλουμε σε αναστάσιμους ήχους την εξόδιο ακολουθία του μοναδικού μας Δημοσθένη και όλοι εκείνοι που δεν κατόρθωσαν να έρθουν, οι 450 μαθητές του από το Εκκλησιαστικό Λύκειο του Κιλκίς, που είναι διασκορπισμένοι στα πέρατα της γης και τον θυμούνται, εφόσον εκείνος μεριμνούσε για την άδεια παραμονής τους στην Ελλάδα, τα παιδιά και τα στελέχη στις κατασκηνώσεις, που τον θυμούνται να παίζει, να κολυμπά, να τραγουδά μαζί τους και συγχρόνως, να τους εμπνέει για μια ζωντανή πίστη, ο κλήρος και ο λαός της Μητροπόλεως, και όχι μόνον, οι μαθητές στου Ι.Ε.Κ. και στο Ωδείο, οι αναρίθμιτοι φίλοι του, συμμαθητές, συνάδελφοι αλλά και τα πνευματικά του αδέλφια, οι συνοδοιπόροι μαζί του για πολλά χρόνια στη διακονία της τοπικής Εκκλησίας, του οφείλουμε ένα αντίδωρο αγάπης και τιμής: να στηρίζουμε την αγαπημένη του σύζυγο Αθηνά και να μην παύουμε να εξηγούμε στη μικρή του κόρη Γεωργία, όσο μεγαλώνει, πόσο αγαπητός ήταν από τον Θεό και τους ανθρώπους ο δικός της πατέρας και ο δικός μας φίλος, Δημοσθένης."

Απομαγνητοφώνηση της Καθηγήτριας Δ. Α. Κούκουρα 

(17 Φεβρουαρίου 2017, Άγ. Αθανάσιος Θεσ/νίκης)

*Ο τίτλος δόθηκε από την Ομάδα Σύνταξης του Ιστολογίου.